Jelsa 2: Rozdział 9 "Czyli my naprawdę mamy bibliotekę!"

Perspektywa Jack'a
-Czyli my naprawdę mamy bibliotekę!-powiedziałem wchodząc do pomieszczenia.
-Przecież ci mówiłem.-powiedział mały Czkawka siedzący mi na ramieniu.
-To czego szukamy?
-Chyba czegoś o urokach i czarach.
-No to lecimy.
Zacząłem podchodzić do półek.
-No dobra co my tu mamy...Magiczne stworzenia świata...Mleczuszki w krainie Oz...Jak radzić sobie z dzieckiem? To sobie później przeczytam...O jest! Uroki i Magia.
Wyciągnąłem średniej wielkości książkę i podszedłem do biurka. Położyłem ją na meblu, po czym usiadłem na krześle. Czkawka sfrunął mi z ramienia i stanął na biurku koło książki, patrząc co czytam.
-A więc mamy tu tak...Co zrobić kiedy ktoś zamieni cię w świnię?...Jak rzucić urok na czarodzieja?...Jak stworzyć istotę żywą?...hmm. Nic tu nie ma o uroku zmniejszającym.
-Czyli to co ja złapałem to nie urok ani magia. To co to może być?
-Nie wiem. -spojrzałem za okno. Jest już ciemno. Pora iść spać.- Może pomyślimy nad tym jutro. Teraz chodźmy spać. Przenocujesz na wszelki wypadek w moim pokoju, żeby no wiesz. Nikt przez przypadek na ciebie nie wpadł.
-Dobra. To chodźmy.
Powiedział i ponownie wsiadł mi na ramię. Po chwili wyszliśmy z biblioteki i udaliśmy się do mojego pokoju. Dziś będę spał u siebie. Elza chyba przeżyje jedną noc beze mnie, prawda? Szedłem ostrożnie korytarzem do swojego pokoju. Już się cieszyłem, że nikogo nie spotkamy, kiedy nagle zauważyłem Anie z Flynn'em idących w naszą stronę.
-Chowaj się.-zareagowałem szybko.
Czkawka zaczął rozglądać się wokół, gdzie to on może się schować. Tamci byli coraz bliżej, a ten nadal jak ten słup soli. Chwyciłem więc go szybko i włożyłem do kieszeni w bluzie, zanim tamci się zorientowali.
-Hej!-przywitali się.
-Cześć, co porabiacie?-wyszczerzyłem się głupio.
-Yyy, nic...Znaczy się szukamy Czkawki. Wiesz gdzie może być?
-Yyy, nie. Byłem u niego w pokoju, ale go nie było. Ma chyba jakiś mały problem.
-Problem?-zdziwił się Flynn
-No z tą bolącą głową. Może jest w kuchni, szuka jakiś proszków.
-Możliwe.
-No dobra, to ja lecę.-ziewnąłem sztucznie-Jest już trochę późno, idę spać.
-Racja. To dobranoc.
-Cześć!
I poszedłem w stronę pokoju. Kiedy wszedłem to jak najszybciej zamknąłem za sobą drzwi i westchnąłem z ulgą. Podszedłem do swojej komody i tam wypuściłem Czkawkę z kieszeni bluzy.
-Uff, było blisko.
-Dzięki. A no właśnie. Mały problem? Nie mogłeś się powstrzymać, prawda?
-No tak trochę.-zaśmiałem się.-Dobra, skoro masz tu spać, to muszę ci znaleźć ciepłego.-zajrzałem do szafy.
-Nie potrzebuje. I tak nigdy się kołdrą nie przykrywam.
-Ale ten pokój jest inny. Kiedy śpię, czerpie za mnie moc i w pomieszczeniu staje się zimno jak w nocy na Antarktydzie.
-A to ja może jednak coś poproszę.
Zacząłem przegrzebywać swoje rupiecie z szafy, aż w końcu znalazłem taki nieduży, ale bardzo ciepły kawałek materiały w sam raz dla Czkawki. Podałem mu go, po czym zacząłem szukać czegoś miękkiego na czym mógłby spać. Ja tam bym sobie wyczarował śnieżną i miękką poduszkę, ale on przecież odczuwa zimno, więc to odpada. Hmm, co by mu tu dać? O mam pomysł! Kiedyś Elza namawiała mnie do malowania i dała mi takie fajne gąbki. Podszedłem do szafy i zdjąłem z jednej s półek mały kartonik. Stamtąd z kolei wyciągnąłem średniej wielkości gąbki i położyłem je koło Czkawki. Hehe. Będzie wyglądał jak lalka, która leży na łóżku zrobionym przez 6-letnie dziecko. Ten już sobie tam wszystko poustawiał, a ja położyłem się na swoim wyrku, po czym oboje poszliśmy spać.